اولا بشكر المنتدى انه عمل قسم زى ده ادانى فرصة انى اتكلم عن مشكلة مقدرش اتكلم فيها علانية
بأختصار
خارجيا انا عامل فيها سوى نفسيا وانى بساعد اللى حواليا انه ينضجوا ويبقوا احسن لكن جوايا حاجة تاني
انا عندى شرخ وفجوة كبيرة جوايا (وربما نقص)
وقبل ما تهيأ نفسك انك تحلل نفسيتى او تتخيل انى نشأت فى اسرة فيها مشاكل او تتكلم عن الامان والثقة بالنفس احب اعرفك انى قارى وفاهم لدرجة التعقيد (جايز يكون عيب), ومدرك لحالتى واللى بيدور جوايا , يعنى اى كلام نظرى عن الثقة والامان والحب الغير مشروط او ماشابه مش هيحقق فايدة (مش عايز احبطك)
انا مش عارف انا بكتب ليه مع انى شايف ان مفيش حل , بس عايز اقول اللى جوايا , جايز حد يقرا ويكون عنده مشكلة مشابهه فيتعزى ويعرف انه مش وحيد , او يشكر ربنا انه معندوش المشكلة دى , ما علينا

هرجع للشرخ اللى جوايا
من الاخر
انا شاب قصير جدا,واى حد (بالذات رجل) قصير بيقرا هيبقى عارف كم التعليقات والتريقات على الموضوع ده
مع ان ثقتى بنفسى عالية الا لما افتكر الموضوع ده او حد يتريق عليه او يلمح بيه بحس بصغر نفس كبيرة وكل ثقتى بتتبدد فى الهوا (وطبعا مش ببين كدة وبضحك كأن عيبى موضوع هزار واحيانا بضايق واقلب ومحش يبقى اخد باله من السبب) بيدبحنى اللى بياخد عيبى محل هزار وفاكر انه خفيف الظل , وبردو مش ببين
ربنا ادانى مواهب كتير جدا ,زى ما يكون بيعوضنى , هتقولى طب ما تبصش لعيوبك وبص لمميزاتك , عملت كدة , ومازلت حاسس انى مجرد هارب , بهرب وبشغل نفسى عن عيبى لحد ما ارجعله تانى مش اكتر ,زى ما يكون العيب اقوى من التعويض , بينطلى فى كل حتة ويحسسنى اد ايه انا مرفوض ومهزوز الصورة , ما كلهم طوال يعنى جت عليا انا يا رب !! مع انى عارف ان ربنا ملوش دعوة لان ده عيب وراثى , زى ما اكون مش لاقى حد الومه فبلوم ابويا !
عارف انى محبوب من الله حب غير مشروط , ومازلت حاسس بالكسر ! زى ما يكون ادراكى للحب والامان نظرى مش عملى
خصوصا لما تيجى سيرة الارتباط , مع انى شايف فى نفسى مميزات كتير تخلينى جذاب الا ان العيب ده قاسم ضهرى , اكيد هتبقى باصالى بأستصغار او اصحابها هيعلقوا اى تعليق ليه علاقة بعيبى , اكيد هتكون متضايقة وهتقارنى بغيرى , والاكيد ان مش من مواصفات فارس احلامها انه يكون قصير ! ,مشاعر مؤلمة جدا انك تحس انك مش على مستوى توقعات او احلام حد !
المشكلة ان اى عيب ليه علاقة بالصفات ممكن يتغير بالخبرة والتعلم
لكن لما يكون عيب مش قادر اغيره اعمل ايه , هتقولى تقبله و "just accept ur self" , حاولت لكن كل مرة بكتشف انى بهرب منه مش بتقبله ,مش قادر احتوى شعور انى ناقص بالنسبة للى حواليا , احيانا بتناساه وبهمله لعله يختفى ,او اصبر نفسى بباقى المميزات والمواهب , لكن سرعان ما اعود لنفس الاسطمبة " بس لو كنت اطول" "بس لو ربنا اخد موهبة من دول مش عايزها ويخلينى مختلف" , مع انى عارف ان "لو" دى ملهاش لازمة ولا معنى بس بلاقى نفسى غرقان فى سلسلة غير متناهية من اشعور بالنقص والعجز والالم
اسف انى طولت عليكم
كان نفسى اكتب الكلام ده من زمان