فكرت كتير قبل ما اكتب الموضوع ده بس بجد انا موش عارف ليه احنا بندايق من اقل موقف صغير بيقابلنا ليه موش بنقابل اى موضوع بالشكر ونقول الحمد لله انها جت على قد كدا
يعنى فى يوم من الايام كنت بجد زهقان من موضوع معين وقعدت الوم واعاتب ربنا على انه ماحققش اللى انا عايزة وماشكرتوش على اللى انا بقيت فيه
وانا ماشى بصيت لقيت وانا نازل من المترو واحد ملفوف ببطانيه ومليان قزارة الدنيا ولقيته قاعد مبسوط لمجرد ان واحد عطف عليه بمبلغ صغير جدااااا وبصيت فى عينيه ولقيت كل معانى الفرح والشكر بتنطق من عينيه
ساعتها حسيت انى ولا حاجة حسيت انى ماستاهلش حتى الحياه
ربنا ادانى كل حاجة ومع ذلك موش راضى وموش شاكر ، طيب ليه ليه انا ماشكرش ربنا على نعمه الصحة اللى كتير موش طايلينها ، ليه ماشكرش ربنا على نعمه الحياه الكويسه اللى انا فيها اللى كتير جدا موش لاقينها ولا حاسينها
حاجات كتير من حواليا ربنا اداها ليا وانا بغباوتى موش حاسس وموش قانع هاتصدقونى لو قلت لكم انى ببكى على حالى وعلى كل النعم اللى ربنا ادهالى وغيرى كتير موش لاقى ولو ربع اللى انا فيه ومع ذلك حياته مليانه بالشكر ،
بجد نفسى اقول لربنا ومعك يا رب لا اريد شيئا على الارض
نفسى اقوله شكرا ليك يا رب على الكثير والكثير اللى بتديهولى نفسى اعيش حياه الرضا وابص حواليا واشكر ربنا على كل ما اعطانى
يا ريت بجد من قلبنا نعيش حياه الشكر لان ربنا بيدينا كتير وموش مستنى مننا حتى كلمه شكر
يا ريت نرد لربنا اقل القليل من اللى بيعمله معانا حتى ولو بكلمه واحدة نقوله شكرأ ليك يا رب على عطاياك
اسف للاطاله بس ده مجرد احساس حسيته واكيد كتير غيرى حسوه