سمعت كتير اوى اوى ان النسيان نعمه , و بجد اقتنعت تماما ان النسيان نعمه , و ان الشخص اللى بينسى الحاجات اللى تعبته دا يبقى ربنا مديله نعمه كبيره , و موش بس الحاجات اللى تعبته ممكن كمان ينسى الاشخاص اللى تعبوه او اللى فارقوه , بس المشكله دلوقتى انى بقنع نفسى ان النسيان دا هروب و انى لازم اواجه الحاجه اللى مزعلانى , انا بجد بقيت محتار ما بين الهروب و النسيان , و فى كمان احيانا ببقى عاوز انسى الايام الحلوه اللى عدت علشان الايام اتغيرت و بقت وحشه اوى و مفيش يوم الا و اوحش من اللى قبله ,
انسى ولا منساش ,
اواجه ولا اهرب ,
افتكر حلاوه امبارح
ولا اعيش مر النهارده ؟؟؟؟؟؟؟