محتاج مساعدتكم

أنا عندى 25 سنه و فى آخر سنه فى الكليه دايما بهرب من المسئوليه و الضغوط كنت بعرف أعمل كده بس دلوقتى مش عارف.كنت دايما بهرب لجنون الكوره و بعدين زودت معاها العاده السريه و فضلت مدمنهم سنين كنت بصرخ لربنا أنه يحررنى و فعلا حررنى من العاده و بعدها حررنى من الكوره وقتها كنت بعرف أشبع بربنا أوى بس كان دايما الدراسه عندى مشكله بهملها و بحاول أهرب منها زى ما قولت عشان كده كنت بسقط بأستمرار بس مكنش ده هاممنى او موترنى.أنا بيجيلى أكتئاب من و أنا فى أولى ثانوى و بأخد أدويه بس مش بأنتظام لما ببقى كويس ببطلها يمكن عشان كده بيرجع ليا تانى المفروض انى أخد ادويه مثبته للمزاج عشان ميجنيش اكتئاب تانى و المفروض انى افضل على الأدويه دى علطول أنا حاليا عندى استعداد انى أعمل كده و أكمل بس أرتاح من التوتر و الخوف و القلق اللى أنا فيه.بس أبتديت أحس أنه العلاج مالوش لازمه بيعالج المشكله ظاهريا بس العلاج الحقيقى عند ربنا بس عاوز أعرف رأيكم فى الموضوع ده أكمل و لا أبطل؟.أنا فى فتره قريت فيها موضوعات لاهوتيه كتير و مقارنات عقائديه الفتره دى جبتلى شكوك كتير و حتى بعد ما ربنا خلانى أعدى الشكوك دى برضه فقدت ايمانى البسيط و بقيت كل حاجه بشك فيها و احسبها بعقلى نفسى أرجع زى الأول فى بساطة الأيمان بس مش عارف.حاليا أنا أى حاجه ليها علاقه بالكليه و بالتعليم عموما بتوترنى لدرجة انه فى امتحانات ما روحتهاش و المشكله الأكبر أنى مبقتش حاسس بربنا و ثقتى فيه و فى حبه ليا بتقل أنا احيانا بشتكيه كأنه هو السبب فى مشاكلى و مرضى و دى أكتر حاجه مزعلانى لأنى عارف أنه فى كل ضيقى بيتضايق و أنه اكتر حد عاوزنى سعيد و سعادتى معاه.معرفش أرجع أحس بيه و أشبع بيه تانى أزاى؟فكرت اصلا انى اسيب الكليه خالص عشان أستريح من ضغط الدراسه بس بحس ان دى فكره هبله خصوصا بعد كل السنين اللى أنا ضيعتها فيها.انا معنديش مشكله لو ضيعت سنين تانى فى الكليه بس انا نفسى اكسب نفسى و صحتى و سعادتى.احيانا بيبقى عندى رجاء و أفكر نفسى و أفكر ربنا باللى عمله معايا و ازاى هو حررنى من ادمان و جنون الكوره و كمان من العاده و ده شىء مكنتش حتى أحلم أنه ممكن يحصل و أحيانا تانى بفقد رجائى خالص و أقول انى هفضل تعبان و مريض كده على طول.حاليا كل شىء مالوش طعم بالنسبه ليا و الدراسه و الأمتحانات بقت رعب بالنسبه لى مع العلم انى بأخد أدويه و مضادات أكتئاب من شهور.بحاول أعتمد على كلام ربنا و حقه المعلن فى كلمته و اتمسك بيه و أمشى وراه بدل أفكارى و مشاعرى و عارف أنه الحق اللى فى كلام ربنا بيحرر و أكيد أقوى بس للأسف أنا دايما مشاعرى هى اللى بتحركنى و معنديش أى تحكم فى مشاعرى أو أفكارى.حاليا أنا برضه بهرب بس للنوم أو الأكل نفسى أتعلم أهرب فى حضن ربنا من ضغوطى و مشاكلى بس مش عارف.أنا خلاص قولت كل حاجه و ربنا يديكم اجابات و ردود تقدر تساعدنى